شد از آن باران یکی برقی پدید ** زد شراری در دل مرد وحید

شد از آن باران یکی برقی پدید ** زد شراری در دل مرد وحید 2420

آن که بنده‌‌ی روی خوبش بود مرد ** چون بود چون بندگی آغاز کرد

آن که از کبرش دلت لرزان بود ** چون شوی چون پیش تو گریان شود

آن که از نازش دل و جان خون بود ** چون که آید در نیاز او چون بود

آن که در جور و جفایش دام ماست ** عذر ما چه بود چو او در عذر خاست‌‌

زين للناس حق آراسته ست ** ز آن چه حق آراست چون دانند جست‌‌ 2425

چون پی یسکن الیهاش آفرید ** کی تواند آدم از حوا برید

رستم زال ار بود وز حمزه بیش ** هست در فرمان اسیر زال خویش‌‌

آن که عالم مست گفتش آمدی ** کلمینی یا حمیراء می‌‌زدی‌‌

آب غالب شد بر آتش از نهیب ** آتشش جوشد چو باشد در حجاب‌‌