مهر و رقت وصف انسانی بود ** خشم و شهوت وصف حیوانی بود

پرتو حق است آن معشوق نیست ** خالق است آن گوییا مخلوق نیست‌‌

تسلیم کردن مرد خود را به آن چه التماس زن بود از طلب معیشت و آن اعتراض زن را اشارت حق دانستن: بنزد عقل هر داننده‌‌ای هست که با گردنده گرداننده‌‌ای هست‌‌

مرد ز آن گفتن پشیمان شد چنان ** کز عوانی ساعت مردن عوان‌‌

گفت خصم جان جان چون آمدم ** بر سر جان من لگدها چون زدم‌‌

چون قضا آید فرو پوشد بصر ** تا نداند عقل ما پا را ز سر 2440

چون قضا بگذشت خود را می‌‌خورد ** پرده بدریده گریبان می‌‌درد

مرد گفت ای زن پشیمان می‌‌شوم ** گر بدم کافر مسلمان می‌‌شوم‌‌

من گنه‌‌کارم توام رحمی بکن ** بر مکن یک بارگیم از بیخ و بن‌‌

کافر پیر ار پشیمان می‌‌شود ** چون که عذر آرد مسلمان می‌‌شود

حضرت پر رحمت است و پر کرم ** عاشق او هم وجود و هم عدم‌‌ 2445