گفت خصم جان جان چون آمدم ** بر سر جان من لگدها چون زدم‌‌

چون قضا آید فرو پوشد بصر ** تا نداند عقل ما پا را ز سر 2440

چون قضا بگذشت خود را می‌‌خورد ** پرده بدریده گریبان می‌‌درد

مرد گفت ای زن پشیمان می‌‌شوم ** گر بدم کافر مسلمان می‌‌شوم‌‌

من گنه‌‌کارم توام رحمی بکن ** بر مکن یک بارگیم از بیخ و بن‌‌

کافر پیر ار پشیمان می‌‌شود ** چون که عذر آرد مسلمان می‌‌شود

حضرت پر رحمت است و پر کرم ** عاشق او هم وجود و هم عدم‌‌ 2445

کفر و ایمان عاشق آن کبریا ** مس و نقره بنده‌‌ی آن کیمیا

در بیان آن که موسی و فرعون هر دو مسخر مشیت‌‌اند چنان که زهر و پادزهر و ظلمات و نور و مناجات کردن فرعون به خلوت تا ناموس نشکند

موسی و فرعون معنی را رهی ** ظاهر آن ره دارد و این بی‌‌رهی‌‌

روز موسی پیش حق نالان شده ** نیم شب فرعون گریان آمده‌‌