نیم جان بستاند و صد جان دهد ** آن چه در وهمت نیاید آن دهد

نیم جان بستاند و صد جان دهد ** آن چه در وهمت نیاید آن دهد 245

تو قیاس از خویش می‌‌گیری و لیک ** دور دور افتاده‌‌ای بنگر تو نیک‌‌

حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان‌‌

بود بقالی و وی را طوطیی ** خوش نوایی سبز و گویا طوطیی‌‌

بر دکان بودی نگهبان دکان ** نکته گفتی با همه سوداگران‌‌

در خطاب آدمی ناطق بدی ** در نوای طوطیان حاذق بدی‌‌

جست از سوی دکان سویی گریخت ** شیشه‌‌های روغن گل را بریخت‌‌ 250

از سوی خانه بیامد خواجه‌‌اش ** بر دکان بنشست فارغ خواجه‌‌وش‌‌

دید پر روغن دکان و جامه چرب ** بر سرش زد گشت طوطی کل ز ضرب‌‌

روزکی چندی سخن کوتاه کرد ** مرد بقال از ندامت آه کرد

ریش بر می‌‌کند و می‌‌گفت ای دریغ ** کافتاب نعمتم شد زیر میغ‌‌