چون حکیمک اعتقادی کرده است ** کاسمان بیضه زمین چون زرده است‌‌

Tabiata inananlar; gök bir yumurtadır, yer de onun sarısı diye itikat etmişlerdir.

گفت سائل چون بماند این خاکدان ** در میان این محیط آسمان‌‌

Birisi, “Bu yeryüzü, yeri kaplayan göğün ortasında nasıl duruyor?

همچو قندیلی معلق در هوا ** نی به اسفل می‌‌رود نی بر علی‌‌

Havaya asılmış bir kandil gibi ne aşağıya gitmekte, ne yukarı çıkmakta” dedi.

آن حکیمش گفت کز جذب سما ** از جهات شش بماند اندر هوا 2485

O hakîm, “Altı cihetten de göğün çekmesi yüzünden hava ortasında kalır.

چون ز مغناطیس قبه‌‌ی ریخته ** در میان ماند آهنی آویخته‌‌

Mıknatıstan bir yuvarlak olsa ortasına konan demir, ortada kalır” diye cevap verdi.

آن دگر گفت آسمان با صفا ** کی کشد در خود زمین تیره را

Öteki hakîm de “Sâf gök, kara toprağı kendisine çekmez.

بلکه دفعش می‌‌کند از شش جهات ** ز آن بماند اندر میان عاصفات‌‌

Onu altı taraftan da iter. Ondan dolayı da yeryüzü, kuvvetli yeller ortasında muallâkta kalmıştır” dedi.

پس ز دفع خاطر اهل کمال ** جان فرعونان بماند اندر ضلال‌‌

Kemâl ehlinin gönülleri de firavunların canlarını böyle defeder de, onlar dalâletde kalırlar.

پس ز دفع این جهان و آن جهان ** مانده‌‌اند این بی‌‌رهان بی‌‌این و آن‌‌ 2490

Onları bu cihan da defeder, o cihan da. O yolsuzlar da bu yüzden o cihandan da mahrum kalırlar, bu cihanda da.

سرکشی از بندگان ذو الجلال ** دان که دارند از وجود تو ملال‌‌

Ululuk sahibi Tanrının kullarından, velîlerden baş çeker, uzaklaşırsan bil ki onlar senden hoşlanmıyorlar, onlar seni istemiyorlar.