آن دگر گفت آسمان با صفا ** کی کشد در خود زمین تیره را

Öteki hakîm de “Sâf gök, kara toprağı kendisine çekmez.

بلکه دفعش می‌‌کند از شش جهات ** ز آن بماند اندر میان عاصفات‌‌

Onu altı taraftan da iter. Ondan dolayı da yeryüzü, kuvvetli yeller ortasında muallâkta kalmıştır” dedi.

پس ز دفع خاطر اهل کمال ** جان فرعونان بماند اندر ضلال‌‌

Kemâl ehlinin gönülleri de firavunların canlarını böyle defeder de, onlar dalâletde kalırlar.

پس ز دفع این جهان و آن جهان ** مانده‌‌اند این بی‌‌رهان بی‌‌این و آن‌‌ 2490

Onları bu cihan da defeder, o cihan da. O yolsuzlar da bu yüzden o cihandan da mahrum kalırlar, bu cihanda da.

سرکشی از بندگان ذو الجلال ** دان که دارند از وجود تو ملال‌‌

Ululuk sahibi Tanrının kullarından, velîlerden baş çeker, uzaklaşırsan bil ki onlar senden hoşlanmıyorlar, onlar seni istemiyorlar.

کهربا دارند چون پیدا کنند ** کاه هستی ترا شیدا کنند

Onların kehlibarları vardır, meydana çıkarırlarsa senin saman çöpü gibi olan varlığını deliye döndürür, kendilerine çekerler.

کهربای خویش چون پنهان کنند ** زود تسلیم ترا طغیان کنند

Kehlibarlarını saklarlarsa derhal seni azgınlığa teslim ederler.

آن چنان که مرتبه‌‌ی حیوانی است ** کاو اسیر و سغبه‌‌ی انسانی است‌‌

Hayvanlık mertebesi nasıl insanlığa esir ve mağlûpsa.

مرتبه‌‌ی انسان به دست اولیا ** سغبه چون حیوان شناسش ای کیا 2495

İnsan mertebesinin de Tanrı velîlerinin elinde hayvan gibi mağlûp olduğunu anla ey yoksul!

بنده‌‌ی خود خواند احمد در رشاد ** جمله عالم را بخوان قل یا عباد

Ahmed, irşadederken halka “Kullarım” dedi. Tanrı bütün âlemi “ Kul yâ ibâdî” diye çağır” buyurdu.