سرکشی از بندگان ذو الجلال ** دان که دارند از وجود تو ملال‌‌

Ululuk sahibi Tanrının kullarından, velîlerden baş çeker, uzaklaşırsan bil ki onlar senden hoşlanmıyorlar, onlar seni istemiyorlar.

کهربا دارند چون پیدا کنند ** کاه هستی ترا شیدا کنند

Onların kehlibarları vardır, meydana çıkarırlarsa senin saman çöpü gibi olan varlığını deliye döndürür, kendilerine çekerler.

کهربای خویش چون پنهان کنند ** زود تسلیم ترا طغیان کنند

Kehlibarlarını saklarlarsa derhal seni azgınlığa teslim ederler.

آن چنان که مرتبه‌‌ی حیوانی است ** کاو اسیر و سغبه‌‌ی انسانی است‌‌

Hayvanlık mertebesi nasıl insanlığa esir ve mağlûpsa.

مرتبه‌‌ی انسان به دست اولیا ** سغبه چون حیوان شناسش ای کیا 2495

İnsan mertebesinin de Tanrı velîlerinin elinde hayvan gibi mağlûp olduğunu anla ey yoksul!

بنده‌‌ی خود خواند احمد در رشاد ** جمله عالم را بخوان قل یا عباد

Ahmed, irşadederken halka “Kullarım” dedi. Tanrı bütün âlemi “ Kul yâ ibâdî” diye çağır” buyurdu.

عقل تو همچون شتربان تو شتر ** می‌‌کشاند هر طرف در حکم مر

Senin aklın deveciye benzer, sen de devesin, Akıl, seni, ister istemez hükmünce çekip durmaktadır.

عقل عقلند اولیا و عقلها ** بر مثال اشتران تا انتها

Velîler, akılların aklıdır. Akıllar da ta en sonuncusuna kadar develere benzer.

اندر ایشان بنگر آخر ز اعتبار ** یک قلاووز است جان صد هزار

Onlara ibretle bak: bir kılavuz, yüz binlerce can!

چه قلاووز و چه اشیربان بیاب ** دیده‌ای کان دیده بیند آفتاب 2500

Ne kılavuzu ne deveciyi! Sen, güneşi gören gözü bul da sonra bak!