ناقه‌‌ی صالح چو جسم صالحان ** شد کمینی در هلاک طالحان‌‌

Salih’in devesi, salih kişilerin cisimleri gibidir; onlar kötülerin helâki için tuzaktır.

تا بر آن امت ز حکم مرگ و درد ** ناقة الله و سقیاها چه کرد

Neticede” Tanrı devesinden ve içeceğinden çekinin” hükmü, o ümmeti ne dertlere uğrattı, onları nasıl helâk etti!

شحنه‌‌ی قهر خدا ز یشان بجست ** خونبهای اشتری شهری درست‌‌

Tanrı kahrının şahnesi, bir devenin kanına diyet olarak onlardan bütün bir şehri diledi.

روح همچون صالح و تن ناقه است ** روح اندر وصل و تن در فاقه است‌‌ 2515

Ruh, Salih gibidir,ten de deveye benzer. Ruh vuslattadır ten ihtiyaç içindedir.

روح صالح قابل آفات نیست ** زخم بر ناقه بود بر ذات نیست‌‌

Temiz ruha zarar vermenin imkânı yoktur. Tanrı yaralanmaz.

کس نیابد بر دل ایشان ظفر ** بر صدف آمد ضرر نی بر گهر

Böyle ruha sahip olanlara kimse galip gelemez. Zarar gelse bile sedefe gelir, inciye değil.

روح صالح قابل آزار نیست ** نور یزدان سغبه‌‌ی کفار نیست‌‌

Temiz ruha zarar vermenin imkânı yoktur. Tanrı’nın nuru, kâfirlere mağlup olmaz.

حق از آن پیوست با جسمی نهان ** تاش آزارند و بینند امتحان‌‌

Can, toprağa mensup cisme, kötü kişiler, incitsinler de Tanrı imtihanını görsünler diye ulaştı, bu yüzden cisimle bağdaştı, birleşti.

بی‌‌خبر کآزار این آزار اوست ** آب این خم متصل با آب جوست‌‌ 2520

Canı inciten kişinin, bu incitmenin Tanrı’yı incitme olduğundan haberi yoktur. Bilmiyor ki bu küpün suyu ırmak suyu ile birleşmiştir.

ز آن تعلق کرد با جسمی اله ** تا که گردد جمله عالم را پناه‌‌

Tanrı bütün âleme penah olsun diye bir cisme alâka bağlamıştır.