گر نشان خواهید از من زین وعید ** کره‌‌ی ناقه به سوی که دوید

گر توانیدش گرفتن چاره هست ** ور نه خود مرغ امید از دام جست‌‌

کس نتانست اندر آن کره رسید ** رفت در کهسارها شد ناپدید 2530

گفت دیدید آن قضا مبرم شده ست ** صورت اومید را گردن زده ست‌‌

کره‌‌ی ناقه چه باشد خاطرش ** که بجا آرید ز احسان و برش‌‌

گر بجا آید دلش رستید از آن ** ور نه نومیدید و ساعد را گزان‌‌

چون شنیدند این وعید منکدر ** چشم بنهادند و آن را منتظر

روز اول روی خود دیدند زرد ** می‌‌زدند از ناامیدی آه سرد 2535

سرخ شد روی همه روز دوم ** نوبت اومید و توبه گشت گم‌‌

شد سیه روز سوم روی همه ** حکم صالح راست شد بی‌‌ملحمه‌‌