روز اول روی خود دیدند زرد ** می‌‌زدند از ناامیدی آه سرد

روز اول روی خود دیدند زرد ** می‌‌زدند از ناامیدی آه سرد 2535

Birinci gün yüzlerinin sarardığını gördüler.Ümitsizlikle soğuk soğuk ah etmeye başladılar.

سرخ شد روی همه روز دوم ** نوبت اومید و توبه گشت گم‌‌

İkinci günü hepsinin yüzü kızardı. Artık ümit ve tövbe nöbeti kayboldu.

شد سیه روز سوم روی همه ** حکم صالح راست شد بی‌‌ملحمه‌‌

Üçüncü gün hepsinin yüzü kapkara kesildi. Salih Peygamberin hükmü: cenksiz, cidalsiz doğru çıktı.

چون همه در ناامیدی سر زدند ** همچو مرغان در دو زانو آمدند

Hepsi de ümitsiz bir hale gelince kuşlar gibi ayaklarını altlarına alıp iki dizlerinin üstlerine çöktüler.

در نبی آورد جبریل امین ** شرح این زانو زدن را جاثمین‌‌

Cibril-i Emin, bu diz çökmeyi Peygambere “Câsimîn” âyetini getirerek Kur’an’da anlattı.

زانو آن دم زن که تعلیمت کنند ** وز چنین زانو زدن بیمت کنند 2540

Sana diz çökmeyi öğrettikleri ve seni bu çeşit diz çökmeden korkuttukları vakit, yani belâ gelmeden diz çök!

منتظر گشتند زخم قهر را ** قهر آمد نیست کرد آن شهر را

Salih’in kavmi, Tanrı kahrının zahmını beklediler: o kahır ve azap da gelip o şehri yok etti.

صالح از خکوت بسوی شهر رفت ** شهر دید اندر میان دود و نفت

Salih, halvetten çıkıp şehre doğru gitti; gördü ki şehir duman ve ateş içinde.

ناله از اجزای ایشان می‌‌شنید ** نوحه پیدا نوحه گویان ناپدید

Onların hâk ile yeksân olmuş cüzülerinden bile feryat ve figanlarını duyuyordu; feryat duyulmaktaydı ama ortada feryat eden yok!

ز استخوانهاشان شنید او ناله‌‌ها ** اشک ریز از جانشان چون ژاله‌‌ها

Kemiklerinden iniltiler, sızıntılar duydu; canları çiğ taneleri gibi yaş döküyor, ağlıyordu.