آن که زیرک‌‌تر به بو بشناسدش ** و آن دگر چون بر لب و دندان زدش‌‌

آن که زیرک‌‌تر به بو بشناسدش ** و آن دگر چون بر لب و دندان زدش‌‌ 2585

Aklı en üstün, anlayışı en keskin olan, kokudan anlar. Öbürüyse ancak dudağına, dişine değince fark eder.

پس لبش ردش کند پیش از گلو ** گر چه نعره می‌‌زند شیطان کلوا

Şeytan “Yiyin” diye bağırır ama o adamın dudağı zehri, boğazına varmadan reddeder.

و آن دگر را در گلو پیدا کند ** و آن دگر را در بدن رسوا کند

Başka biri boğazına varınca anlar, bir başkası yer, bedenini berbat edince anlar.

و آن دگر را در حدث سوزش دهد ** ذوق آن زخم جگر دوزش دهد

Zehir; diğer birisinde abdest bozarken yanış yapar; zaman zaman ciğerini delen bir acı peyda eder.

و آن دگر را بعد ایام و شهور ** و آن دگر را بعد مرگ از قعر گور

Bir başkasında zehrin eseri; günler, aylar geçtikten sonra görünür. Diğer birisinde ise ölümden ve Sûr üfürüldükten sonra meydana çıkar.

ور دهندش مهلت اندر قعر گور ** لا بد آن پیدا شود یوم النشور 2590

Eğer o kişiye mezarda mühlet verirlerse mutlaka mahşer günü azap ederler.

هر نبات و شکری را در جهان ** مهلتی پیداست از دور زمان‌‌

Her otun, her şekerin zamanede bir oluş müddeti vardır.

سالها باید که اندر آفتاب ** لعل یابد رنگ و رخشانی و تاب‌‌

Lâlin, güneşin tesiriyle renk, parlaklık ve letafet elde etmesi için yılların geçmesi gerektir.

باز تره در دو ماه اندر رسد ** باز تا سالی گل احمر رسد

Alelâde otlar, iki ay içinde yetişir. Fakat kırmızı gül, ancak bir yılda yetişir gül verir.

بهر این فرمود حق عز و جل ** سوره الانعام در ذکر اجل‌‌

Yüce ve Ulu Tanrı, bunun için eceli, yani her şeyin müddetini En’am sûresinde anlatmıştır.