از چه ای کل با کلان آمیختی ** تو مگر از شیشه روغن ریختی‌‌

“Ey kel, neden kellere karıştın; yoksa sen de şişeden gülyağı mı döktün?! “

از قیاسش خنده آمد خلق را ** کو چو خود پنداشت صاحب دلق را

Onun bu kıyasından halk gülmeye başladı. Çünkü dudu, hırka sahibini kendisi gibi sanmıştı.

کار پاکان را قیاس از خود مگیر ** گر چه ماند در نبشتن شیر و شیر

Temiz kişilerin işini kendinden kıyas tutma, gerçi yazıda (aslan manasına gelen) şîr, (süt manasına gelen) şîre benzer.

جمله عالم زین سبب گمراه شد ** کم کسی ز ابدال حق آگاه شد

Bütün âlem bu sebepten yol azıttılar. Tanrı Abdallarından az kişi agâh oldu.

همسری با انبیا برداشتند ** اولیا را همچو خود پنداشتند 265

Peygamberlerle beraberlik iddia ettiler (biz de onlar gibiyiz dediler); Velîleri de kendileri gibi sandılar.

گفته اینک ما بشر ایشان بشر ** ما و ایشان بسته‌‌ی خوابیم و خور

Dediler ki: “İşte biz de insanız, onlar da insan. Bizde uyumaya ve yemeğe bağlıyız, onlar da.

این ندانستند ایشان از عمی ** هست فرقی در میان بی‌‌منتها

“Onlar körlüklerinden aralarında uçsuz bucaksız bir fark olduğunu bilmediler.

هر دو گون زنبور خوردند از محل ** لیک شد ز ان نیش و زین دیگر عسل‌‌

Her iki çeşit arı, bir yerden yedi. Fakat bundan zehir hâsıl oldu, ondan bal.

هر دو گون آهو گیا خوردند و آب ** زین یکی سرگین شد و ز ان مشک ناب‌‌

Her iki çeşit geyik otladı, su içti. Birinden fışkı zuhur etti, öbüründen halis misk.

هر دو نی خوردند از یک آب خور ** این یکی خالی و آن پر از شکر 270

Her iki kamış da bir sulaktan su içti. Biri bomboş öbürü şekerle dopdolu.