مرد گفت اکنون گذشتم از خلاف ** حکم داری تیغ بر کش از غلاف‌‌

Arap dedi ki: “Ayrılıktan vazgeçtim. Hüküm senin… Kılıcı kından çek, emret.

هر چه گویی من ترا فرمان‌‌برم ** در بد و نیک آمد آن ننگرم‌‌

Ne dersen ben sana tâbiim; emrin, ister iyi olsun, ister kötü... ona bakmam.

در وجود تو شوم من منعدم ** چون محبم حب یعمی و یصم‌‌ 2645

Senin uğruna feda olayım; çünkü seni seviyorum. Sevgi; insanı kör eder, sağır yapar.”

گفت زن آهنگ برم می‌‌کنی ** یا به حیلت کشف سرم می‌‌کنی‌‌

Kadın “Sahiden beni seviyor musun, yoksa hile ile sırrımı öğrenmek mi istiyorsun?” dedi.

گفت و الله عالم السر الخفی ** کافرید از خاک آدم را صفی‌‌

Erkek dedi ki: “Gizli sırları bilen ve Âdem Safi’yi yaratan Tanrı hakkı için (Seni seviyorum).

در سه گز قالب که دادش وا نمود ** هر چه در الواح و در ارواح بود

Tanrı, Âdem’e üç arşın bir boy verdiği halde ruhlarda, levhlerde ne varsa hepsini gösterdi.

تا ابد هر چه بود او پیش پیش ** درس کرد از علم الاسماء خویش‌‌

Tanrı, ona ezelden ebede kadar ne varsa ve ne olacaksa, önceden ve “Allemelesmâ” sından ders verdi, öğretti.

تا ملک بی‌‌خود شد از تدریس او ** قدس دیگر یافت از تقدیس او 2650

Bu suretle melekler, onun ders vermesine hayran oldular, kendilerinden geçtiler. Onun takdisiyle başka bir mukaddesliğe eriştiler.

آن گشادی‌‌شان کز آدم رو نمود ** در گشاد آسمانهاشان نبود

Âdem’in yüzünden nail oldukları fütuhata, göklerde bile erişememişlerdir.

در فراخی عرصه‌‌ی آن پاک جان ** تنگ آمد عرصه‌‌ی هفت آسمان‌‌

Âdem’in o pak ruhunun fezasına nispetle yedi gök sahası bile dardı.