تا ملک بی‌‌خود شد از تدریس او ** قدس دیگر یافت از تقدیس او

تا ملک بی‌‌خود شد از تدریس او ** قدس دیگر یافت از تقدیس او 2650

Bu suretle melekler, onun ders vermesine hayran oldular, kendilerinden geçtiler. Onun takdisiyle başka bir mukaddesliğe eriştiler.

آن گشادی‌‌شان کز آدم رو نمود ** در گشاد آسمانهاشان نبود

Âdem’in yüzünden nail oldukları fütuhata, göklerde bile erişememişlerdir.

در فراخی عرصه‌‌ی آن پاک جان ** تنگ آمد عرصه‌‌ی هفت آسمان‌‌

Âdem’in o pak ruhunun fezasına nispetle yedi gök sahası bile dardı.

گفت پیغمبر که حق فرموده است ** من نگنجم هیچ در بالا و پست‌‌

Peygamber dedi ki “Tanrı; 'Ben yücelere, aşağılara sığmam.

در زمین و آسمان و عرش نیز ** من نگنجم این یقین دان ای عزیز

Yere, göğe, hatta arşa sığmam' buyurdu." Bunu, ey aziz, yakînen bil.

در دل مومن بگنجم ای عجب ** گر مرا جویی در آن دلها طلب‌‌ 2655

Fakat şaşılacak şeydir ki inanan kişinin kalbine sığarım. Beni ararsan inanan gönüllerde ara buyurdu” dedi.

گفت ادخل فی عبادی تلتقی ** جنة من رؤیتی یا متقی‌‌

Tanrı dedi ki: “Ey haramdan, şüpheli şeylerden sakınan! Kullarımın arasına gir ki bu suretle beni görme cennetine erişesin.”

عرش با آن نور با پهنای خویش ** چون بدید آن را برفت از جای خویش‌‌

Arş, bile o nuriyle, o genişliğiyle beraber Âdem’ görünce yerinden kalktı.

خود بزرگی عرش باشد بس مدید ** لیک صورت کیست چون معنی رسید

Arşın sonsuz bir büyüklüğü var, fakat mânaya karşı suret nedir ki?

هر ملک می‌‌گفت ما را پیش از این ** الفتی می‌‌بود بر گرد زمین‌‌

Her melek diyordu ki: Bizim bundan önce yeryüzüyle üfletimiz vardı.