گفت من شه را پذیرا چون شوم ** بی‌‌بهانه سوی او من چون روم‌‌

Kocası, “Ben padişah huzuruna nasıl kabul olunurum; bir bahanesiz onun yanına nasıl giderim?

نسبتی باید مرا یا حیلتی ** هیچ پیشه راست شد بی‌‌آلتی‌‌ 2690

Buna bir münasebet, bir vesile gerek. Hiçbir sanat aletsiz meydana gelir mi?

همچو آن مجنون که بشنید از یکی ** که مرض آمد به لیلی اندکی‌‌

Mecnun gibi ki, birisinden Leylâ’nın bir parça hastalandığını duydu.

گفت آوه بی‌‌بهانه چون روم ** ور بمانم از عیادت چون شوم‌‌

Eyvah, dedi; bahanesiz nasıl gideyim? Gitmezsem, hatırını sormazsam ne hale gelirim?

لیتنی کنت طبیبا حاذقا ** کنت أمشی نحو لیلی سابقا

Keşke hazık bir hekîm olaydım...O vakit Leylâ’ya koşa, koşa giderdim.

قل تعالوا گفت حق ما را بدان ** تا بود شرم اشکنی ما را نشان‌‌

Tanrı, bize “Ya Muhammed, gelin de” buyurdu da bu davet, utanmamızın giderilmesine sebep oldu.

شب پران را گر نظر و آلت بدی ** روزشان جولان و خوش حالت بدی‌‌ 2695

Gece kuşlarının gözleri ve kabiliyetleri olsaydı gündüzün uçup gezerler, dönüp dolaşırlardı” dedi.

گفت چون شاه کرم میدان رود ** عین هر بی‌‌آلتی آلت شود

Kadın cevap verdi: “Kerem sahibi padişah meydana girer, kendisini gösterirse aletsizlik, aletin ta kendisi, vesileden mahrum oluş, vesilenin aynı oldu.

ز آن که آلت دعوی است و هستی است ** کار در بی‌‌آلتی و پستی است‌‌

Çünkü alet, vesile… dâvaya düşmektir, varlık alâmetidir. Asıl hüner aletsizliktedir, alçalmadadır."

گفت کی بی‌‌آلتی سودا کنم ** تا نه من بی‌‌آلتی پیدا کنم‌‌

Arap “Aletsiz nasıl alışveriş edeyim de aletsizliği elde edeyim?