رو بر سلطان و کار و بار بین ** حس تجری تحتها الأنهار بین‌‌

این چنین حسها و ادراکات ما ** قطره‌‌ای باشد در آن نهر صفا

در نمد دوختن زن عرب سبوی آب باران را و مهر نهادن بر وی از غایت اعتقاد عرب‌‌

مرد گفت آری سبو را سر ببند ** هین که این هدیه ست ما را سودمند 2720

در نمد در دوز تو این کوزه را ** تا گشاید شه به هدیه روزه را

کاین چنین اندر همه آفاق نیست ** جز رحیق و مایه‌‌ی اذواق نیست‌‌

ز آن که ایشان ز آبهای تلخ و شور ** دایما پر علت‌‌اند و نیم کور

مرغ کآب شور باشد مسکنش ** او چه داند جای آب روشنش‌‌

ای که اندر چشمه‌ی شورست جان ** تو چه دانی شط و جیحون و فرات 2725

ای تو نارسته از این فانی رباط ** تو چه دانی محو و سکر و انبساط

ور بدانی نقلت از اب وز جد است ** پیش تو این نامها چون ابجد است‌‌