ای تو نارسته از این فانی رباط ** تو چه دانی محو و سکر و انبساط

ور بدانی نقلت از اب وز جد است ** پیش تو این نامها چون ابجد است‌‌

ابجد و هوز چه فاش است و پدید ** بر همه طفلان و معنی بس بعید

پس سبو برداشت آن مرد عرب ** در سفر شد می‌‌کشیدش روز و شب‌‌

بر سبو لرزان بد از آفات دهر ** هم کشیدش از بیابان تا به شهر 2730

زن مصلا باز کرده از نیاز ** رب سلم ورد کرده در نماز

که نگه دار آب ما را از خسان ** یا رب آن گوهر بدان دریا رسان‌‌

گر چه شویم آگه است و پر فن است ** لیک گوهر را هزاران دشمن است‌‌

خود چه باشد گوهر آب کوثر است ** قطره‌‌ای زین است کاصل گوهر است‌‌

از دعاهای زن و زاری او ** وز غم مرد و گرانباری او 2735