پس سبو برداشت آن مرد عرب ** در سفر شد می‌‌کشیدش روز و شب‌‌

Hulâsa, Arap testiyi alıp yola düştü. Gece, gündüz onu taşımaktaydı.

بر سبو لرزان بد از آفات دهر ** هم کشیدش از بیابان تا به شهر 2730

Testiye bir ziyan gelecek diye korkusundan titreyerek çölden ta... şehre kadar götürdü.

زن مصلا باز کرده از نیاز ** رب سلم ورد کرده در نماز

Kadın da evde seccadesini yaymış, namaz kılıp dua etmekte;

که نگه دار آب ما را از خسان ** یا رب آن گوهر بدان دریا رسان‌‌

“Suyumuzu, bayağı kişilerden koru...Ya Rabbi, bu inciyi o denize ulaştır.

گر چه شویم آگه است و پر فن است ** لیک گوهر را هزاران دشمن است‌‌

Her ne kadar kocam uyanıktır, hünerlidir ama incinin binlerce düşmanı olur.

خود چه باشد گوهر آب کوثر است ** قطره‌‌ای زین است کاصل گوهر است‌‌

Cevher dediğin de nedir ki... Bu su Kevser suyudur. İncinin aslı, bunun bir katrasıdır” diyordu.

از دعاهای زن و زاری او ** وز غم مرد و گرانباری او 2735

Kadının ağlayıp yalvarması; erkeğin derdi ve ağır yükü bereketiyle,

سالم از دزدان و از آسیب سنگ ** برد تا دار الخلافه بی‌‌درنگ‌‌

Arap, testiyi hırsızlara kaptırmadan, taşla kırdırmadan durup dinlenmeksizin ta Hilâfet Şehrine kadar götürdü.

دید درگاهی پر از انعامها ** اهل حاجت گستریده دامها

Orada bir tapu gördü ki nimetlerle dolu. Haceti olanlar oraya tuzaklarını yaymışlar?

دم به دم هر سوی صاحب حاجتی ** یافته ز آن در عطا و خلعتی‌‌

Zaman, zaman her tarafta bir haceti olan o tapudan ihsana nail olmuş, hil’atler elde etmiş.