هر دو صورت گر بهم ماند رواست ** آب تلخ و آب شیرین را صفاست‌‌

هر دو صورت گر بهم ماند رواست ** آب تلخ و آب شیرین را صفاست‌‌ 275

Her iki suretin birbirine benzemesi caizdir, acı su da, tatlı su da berraktır.

جز که صاحب ذوق کی شناسد بیاب ** او شناسد آب خوش از شوره آب‌‌

Zevk sahibinden başka kim anlayabilir? Onu bul! Tatlı su ile acı suyun farkını işte o anlar.

سحر را با معجزه کرده قیاس ** هر دو را بر مکر پندارد اساس‌‌

(Zevk sahibi olmayan) sihri, mucizeyle mukayese ederek her ikisinin de esası hiledir sanır.

ساحران موسی از استیزه را ** بر گرفته چون عصای او عصا

Mûsâ ile savaşan sihirbazlar, inatlarından ellerine onun asâsı gibi asâ aldılar.

زین عصا تا آن عصا فرقی است ژرف ** زین عمل تا آن عمل راهی شگرف‌‌

Bu asâ ile o asâ arasında çok fark var, bu işle o işin arasında pek büyük bir yol var.

لعنة الله این عمل را در قفا ** رحمه الله آن عمل را در وفا 280

Bu işin ardında Tanrı lâneti var, o işe karşılık da vade vefa olarak Tanrı rahmeti var.

کافران اندر مری بوزینه طبع ** آفتی آمد درون سینه طبع‌‌

Kâfirler inatlaşmada maymun tabiatlıdırlar. Tabiat, içte, gönülde bir afettir.

هر چه مردم می‌‌کند بوزینه هم ** آن کند کز مرد بیند دم‌‌به‌‌دم‌‌

İnsan ne yaparsa maymunda yapar; maymun her zaman insandan gördüğünü yapıp durur.

او گمان برده که من کژدم چو او ** فرق را کی داند آن استیزه رو

O, “Bende onun gibi yaptım” sanır. O inatçı mahlûk aradaki farkı nereden bilecek?

این کند از امر و او بهر ستیز ** بر سر استیزه رویان خاک ریز

Bu emirden dolayı yapar, o, inat ve savaş için. İnatçı kişilerin başlarına toprak saç!