دست او را حق چو دست خویش خواند ** تا يد الله فوق أيدیهم براند

Mademki Hak, onun eline “kendi elimdir” dedi; “Yedullahi fevka eydîhim” hükmünü verdi;

دست حق میراندش زنده‌‌ش کند ** زنده چه بود جان پاینده‌‌ش کند

Şu halde Tanrı eli, onu öldürse de yine diriltir. Hattâ diriltmek nedir ki? Ona ebedî hayat verir.

هر که تنها نادرا این ره برید ** هم به عون همت پیران رسید

Bu yolu, nadir olarak yapayalnız aşan bile yine Pîrlerin himmetiyle aşmış, varacağı yere onların sayesinde ulaşmıştır.

دست پیر از غایبان کوتاه نیست ** دست او جز قبضه‌‌ی الله نیست‌‌ 2975

Pîrin eli, kısa değildir, gaiptekilere de erişir. Onun eli, Tanrı kabzasından başka bir şey değildir ki.

غایبان را چون چنین خلعت دهند ** حاضران از غایبان لا شک بهند

Gaipte bulunanlara böyle bir hil’ati verirlerse huzurda bulunanlar şüphesiz gaiptekilerden daha iyidir.

غایبان را چون نواله می‌‌دهند ** پیش مهمان تا چه نعمتها نهند

Gaiptekileri bile doyururlar, onlara bile ihsan ederlerse artık konuğun önüne ne nimetler koymazlar?

کو کسی که پیش شه بندد کمر ** تا کسی که هست بیرون سوی در

Huzurlarında hizmet kemeri bağlanan nerede, kapı dışında bulunan nerede?

چون گزیدی پیر نازک دل مباش ** سست و ریزیده چو آب و گل مباش‌‌

Pîri seçip ona teslim oldun mu, nazik ve tahammülsüz olma; balçık gibi gevşek ve sölpük bir halde bulunma.

گر بهر زخمی تو پر کینه شوی ** پس کجا بی‌‌صیقل آیینه شوی‌‌ 2980

Her zahmete, her meşakkate kızar, kinlenirsen cilâlanmadan nasıl ayna olacaksın?”

کبودی زدن قزوینی بر شانگاه صورت شیر و پشیمان شدن او به سبب زخم سوزن‌‌

Vücuduna aslan resmi döğdürmek isteyen, fakat iğne acısından dolayı pişman olan Kazvinlinin hikâyesi

این حکایت بشنو از صاحب بیان ** در طریق و عادت قزوینیان‌‌

Rivayetçiden şu hikâyeyi de dinle: Kazvinlilerin âdetleridir;