چون گزیدی پیر نازک دل مباش ** سست و ریزیده چو آب و گل مباش‌‌

گر بهر زخمی تو پر کینه شوی ** پس کجا بی‌‌صیقل آیینه شوی‌‌ 2980

کبودی زدن قزوینی بر شانگاه صورت شیر و پشیمان شدن او به سبب زخم سوزن‌‌

این حکایت بشنو از صاحب بیان ** در طریق و عادت قزوینیان‌‌

بر تن و دست و کتفها بی‌‌گزند ** از سر سوزن کبودیها زنند

سوی دلاکی بشد قزوینیی ** که کبودم زن بکن شیرینیی‌‌

گفت چه صورت زنم ای پهلوان ** گفت بر زن صورت شیر ژیان‌‌

طالعم شیر است نقش شیر زن ** جهد کن رنگ کبودی سیر زن‌‌ 2985

گفت بر چه موضعت صورت زنم ** گفت بر شانه‌‌گهم زن آن رقم‌‌

چون که او سوزن فرو بردن گرفت ** درد آن در شانگه مسکن گرفت‌‌

پهلوان در ناله آمد کای سنی ** مر مرا کشتی چه صورت می‌‌زنی‌‌