گفت تا گوشش نباشد ای حکیم ** گوش را بگذار و کوته کن گلیم‌‌

گفت تا گوشش نباشد ای حکیم ** گوش را بگذار و کوته کن گلیم‌‌ 2995

Kazvinli “ Bırak, kulaksız olsun. Orasını da yapma” dedi.

جانب دیگر خلش آغاز کرد ** باز قزوینی فغان را ساز کرد

Usta bu sefer başka bir yerine başlayınca Kazvinli yine feryat etti:

کاین سوم جانب چه اندام است نیز ** گفت این است اشکم شیر ای عزیز

“Bu üçüncü iğne de neresini dövüyor?” Usta:”Azizim, karnı” dedi.

گفت تا اشکم نباشد شیر را ** چه شکم باید نگار سیر را

Kazvinli “Fena acıyor, iğneyi bu kadar çok batırma, bırak, karınsız olsun” deyince

خیره شد دلاک و بس حیران بماند ** تا به دیر انگشت در دندان بماند

Tellâk şaşırdı, hayli müddet parmağı ağzında kaldı.

بر زمین زد سوزن از خشم اوستاد ** گفت در عالم کسی را این فتاد 3000

İğneyi yere atıp “ Âlemde kimse böyle bir hale düştüm mü ki?

شیر بی‌‌دم و سر و اشکم که دید ** این چنین شیری خدا خود نافرید

Kuyruksuz, başsız, karınsız aslanı kim gördü? Tanrı bile böyle bir aslan yaratmamıştır” dedi.

ای برادر صبر کن بر درد نیش ** تا رهی از نیش نفس گبر خویش‌‌

Kardeş, iğne yarasına sabret ki gâvur nefsin iğnesinden kurtulasın.

کان گروهی که رهیدند از وجود ** چرخ و مهر و ماهشان آرد سجود

Varlıkların kurtulmuş olanlara felek de secde eder, güneş de, ay da.

هر که مرد اندر تن او نفس گبر ** مر و را فرمان برد خورشید و ابر

Vücudunda nefsi ölen kişinin fermanına güneş de tâbidir, bulut da.