گفت چون دید منت از خود نبرد ** این چنین جان را بباید زار مرد

گفت چون دید منت از خود نبرد ** این چنین جان را بباید زار مرد 3050

چون نبودی فانی اندر پیش من ** فضل آمد مر ترا گردن زدن‌‌

کل شی‌‌ء هالک جز وجه او ** چون نه‌‌ای در وجه او هستی مجو

هر که اندر وجه ما باشد فنا ** کل شيء هالک نبود جزا

ز آن که در الاست او از لا گذشت ** هر که در الاست او فانی نگشت‌‌

هر که بر در او من و ما می‌‌زند ** رد باب است او و بر لا می‌‌تند 3055

قصه‌‌ی آن کس که در یاری بکوفت از درون گفت کیست گفت منم، گفت چون تو تویی در نمی‌‌گشایم هیچ کس را از یاران نمی‌‌شناسم که او من باشد

آن یکی آمد در یاری بزد ** گفت یارش کیستی ای معتمد

گفت من، گفتش برو هنگام نیست ** بر چنین خوانی مقام خام نیست‌‌

خام را جز آتش هجر و فراق ** کی پزد کی وا رهاند از نفاق‌‌

رفت آن مسکین و سالی در سفر ** در فراق دوست سوزید از شرر