چون نباشد عشق را پروای او ** او چو مرغی ماند بی‌‌پر، وای او

من چگونه هوش دارم پیش و پس ** چون نباشد نور یارم پیش و پس‌‌

عشق خواهد کاین سخن بیرون بود ** آینه غماز نبود چون بود

آینه‌‌ت دانی چرا غماز نیست ** ز انکه زنگار از رخش ممتاز نیست‌‌

عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او

بشنوید ای دوستان این داستان ** خود حقیقت نقد حال ماست آن‌‌ 35

بود شاهی در زمانی پیش از این ** ملک دنیا بودش و هم ملک دین‌‌

اتفاقا شاه روزی شد سوار ** با خواص خویش از بهر شکار

یک کنیزک دید شه بر شاه راه ** شد غلام آن کنیزک جان شاه‌‌

مرغ جانش در قفس چون می‌‌طپید ** داد مال و آن کنیزک را خرید

چون خرید او را و برخوردار شد ** آن کنیزک از قضا بیمار شد 40