امر کن یک فعل بود و نون و کاف ** در سخن افتاد و معنی بود صاف‌‌

امر کن یک فعل بود و نون و کاف ** در سخن افتاد و معنی بود صاف‌‌ 3100

Kün emri, bir tek iş yapar, fakat sözde Kâf ve Nûn harflerinden meydana gelmiştir. Mânası, yine tek ve sâftır.

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا چه شد احوال گرگ اندر نبرد

Bu söze nihayet yoktur. Dön de o kurdun o savaşta ne olduğunu anlat.

ادب کردن شیر گرگ را که در قسمت بی‌‌ادبی کرده بود

Pay etmede edebe riayet etmediği için aslanın kurdu tedibetmesi

گرگ را بر کند سر آن سر فراز ** تا نماند دو سری‌‌و امتیاز

O yüce aslan; iki baş, iki üstünlük kalmasın diye kurdun başını kopardı.

فانتقمنا منهم است ای گرگ پیر ** چون نبودی مرده در پیش امیر

Koca kurt! Mademki padişahın huzurunda kendini ölü saymadın, cezanı gör. İşte” Fentekamna minhüm?” budur.

بعد از آن رو شیر با روباه کرد ** گفت این را بخش کن از بهر خورد

Sonra yüzünü tilkiye dönüp “Hadi, bunları yememiz için pay et” dedi.

سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین‌‌ 3105

Tilki secde edip dedi ki: “Bu semiz öküz, ey emin padişah, kuşluk yemeğin.

و آن بز از بهر میان روز را ** یخنیی باشد شه پیروز را

O keçiden de bahtı aydın padişaha gün ortasında yemesi için bir yahni olur.

و آن دگر خرگوش بهر شام هم ** شب چره‌‌ی این شاه با لطف و کرم‌‌

Tavşan da lûtuf ve kerem sahibi padişahın akşam yemeğidir.”

گفت ای روبه تو عدل افروختی ** این چنین قسمت ز کی آموختی‌‌

Aslan “Tilki, adaleti parlattın, apaydın bir hale getirdin. Bu çeşit pay etmeyi kimden öğrendin?

از کجا آموختی این ای بزرگ ** گفت ای شاه جهان از حال گرگ‌‌

Ey ulu kişi! Bu pay edişi nereden belledin? “ deyince Tilki dedi ki “Padişahım , kurdun halinden!”