گرگ را بر کند سر آن سر فراز ** تا نماند دو سری‌‌و امتیاز

فانتقمنا منهم است ای گرگ پیر ** چون نبودی مرده در پیش امیر

بعد از آن رو شیر با روباه کرد ** گفت این را بخش کن از بهر خورد

سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین‌‌ 3105

و آن بز از بهر میان روز را ** یخنیی باشد شه پیروز را

و آن دگر خرگوش بهر شام هم ** شب چره‌‌ی این شاه با لطف و کرم‌‌

گفت ای روبه تو عدل افروختی ** این چنین قسمت ز کی آموختی‌‌

از کجا آموختی این ای بزرگ ** گفت ای شاه جهان از حال گرگ‌‌

گفت چون در عشق ما گشتی گرو ** هر سه را برگیر و بستان و برو 3110

روبها چون جملگی ما را شدی ** چونت آزاریم چون تو ما شدی‌‌