استخوان و پشم آن گرگان عیان ** بنگرید و پند گیرید ای مهان‌‌

عاقل از سر بنهد این هستی و باد ** چون شنید انجام فرعونان و عاد

ور بننهد دیگران از حال او ** عبرتی گیرند از اضلال او

تهدید کردن نوح علیه السلام مر قوم را که با من مپیچید که من رو پوشم در میان پس به حقیقت با خدای می‌‌پیچید ای مخذولان‌‌

گفت نوح ای سرکشان من من نی‌‌ام ** من ز جان مرده به جانان می‌‌زی‌‌ام‌‌

چون بمردم از حواس بو البشر ** حق مرا شد سمع و ادراک و بصر 3125

چون که من من نیستم این دم ز هوست ** پیش این دم هر که دم زد کافر اوست‌‌

هست اندر نقش این روباه شیر ** سوی این روبه نشاید شد دلیر

گر ز روی صورتش می‌‌نگروی ** غره‌‌ی شیران از او می‌‌نشنوی‌‌

گر نبودی نوح را از حق یدی ** پس جهانی را چرا بر هم زدی‌‌

صد هزاران شیر بود او در تنی ** او چو آتش بود و عالم خرمنی‌‌ 3130