گر چه دردانه به هاون کوفتند ** نور چشم و دل شد و بیند بلند

İnci tanesini havanda döverler ama kadri yine yücedir, ya ilâç olarak göze çekilir, yahut macun haline getirilir, kalp ferahlığı için yenir.

گندمی را زیر خاک انداختند ** پس ز خاکش خوشه‌‌ها بر ساختند 3165

Buğdayı toprak altına attılar ama sonradan topraktan başaklar çıktı.

بار دیگر کوفتندش ز آسیا ** قیمتش افزود و نان شد جان فزا

Ondan sonra değirmende öğüttüler, değeri arttı, cana can katan gıda oldu.

باز نان را زیر دندان کوفتند ** گشت عقل و جان و فهم هوشمند

Sonra ekmeği bir kere daha diş altında ezdiler; akıllı kişiye akıl ve idrâk oldu.

باز آن جان چون که محو عشق گشت ** يعجب الزراع آمد بعد کشت‌‌

Daha sonra da o can, aşkta mahvoldu da Hak yolunda ekildikten sonra mahsûl verdi, ekincileri hayrete düşürdü.

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا که با یوسف چه گفت آن نیک مرد

Bu sözün sonu gelmez. Sen, o iyi adamın Yusuf’a ne dediğini anlatmaya başla.

بعد قصه گفتنش گفت ای فلان ** هین چه آوردی تو ما را ارمغان‌‌ 3170

Yusuf, başından geçenleri anlattıktan sonra “ Eh...bize ne armağan getirdin, bakalım?” dedi.

بر در یاران تهی دست ای فتی ** هست چون بی‌‌گندمی در آسیا

Ey ulu kişi! Dostları görmeye eli boş gitmek, değirmene buğdaysız gitmeye benzer.

حق تعالی خلق را گوید به حشر ** ارمغان کو از برای روز نشر

Ulu Tanrı bile mahşer günü, halka “ Kıyamet günü için armağanın nerede;

جئتمونا و فرادی بی‌‌نوا ** هم بدان سان که خلقناکم کذا

Bize yapayalnız, azıksız, âdeta sizi yarattığımız gibi geldiniz.