-
می‌‌رود این هر دو کار از انبیا ** بی‌‌خبر زین هر دو ایشان چون صدا 3190
- Bu iki hal de peygamberlerden, dağdan ses gelir gibi zuhur eder. Onların, her ikisinden de haberleri yoktur.
-
گر صدایت بشنواند خیر و شر ** ذات کوه از هر دو باشد بی‌‌خبر
- Dağ, hayır olsun, şer olsun... Senin sesini sana verir, duyurur. Fakat ikisinden de bihaberdir.
-
گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خوب خود بینی مرا یاد کنی
- Konuğun, Yusuf-u Sıddıyk’a “Sana armağan olarak ayna getirdim. Ona her baktıkça güzel yüzünü görür beni hatırlarsın” demesi
-
گفت یوسف هین بیاور ارمغان ** او ز شرم این تقاضا زد فغان
- Yusuf “Hadi, armağanını çıkar” deyince konuk, bu istekten utanıp âdeta figan ederek.
-
گفت من چند ارمغان جستم ترا ** ارمغانی در نظر نامد مرا
- ”Sana getirmek için ne kadar armağan aradıysam hiçbir şeyi beğenmedim, lâyık görmedim.
-
حبه‌‌ای را جانب کان چون برم ** قطره‌‌ای را سوی عمان چون برم
- Bir habbeyi alıp da madene, bir katrayı alıp da ummana nasıl götürebilirim?
-
زیره را من سوی کرمان آورم ** گر به پیش تو دل و جان آورم 3195
- Sana gönül ve can bile getirsem Kirman’a kimyon götürmüş sayılırım.
-
نیست تخمی کاندر این انبار نیست ** غیر حسن تو که آن را یار نیست
- Senin, misli olmayan güzelliğinden başka bir tohum yoktur ki bu ambarda olmasın.
-
لایق آن دیدم که من آیینه‌‌ای ** پیش تو آرم چو نور سینه‌‌ای
- Sana gönül nuru gibi bir ayna getirmeyi lâyık gördüm.
-
تا ببینی روی خوب خود در آن ** ای تو چون خورشید شمع آسمان
- Ey güneş gibi gökyüzünün ışığı olan güzel! Ona baktıkça kendi güzel yüzünü görürsün.
-
آینه آوردمت ای روشنی ** تا چو بینی روی خود یادم کنی
- Gözümün nuru, sana ayna getirdim, ona bakıp yüzünü gördükçe beni hatırlarsın” dedi.