ور نهد مرهم بر آن ریش تو پیر ** آن زمان ساکن شود درد و نفیر

ور نهد مرهم بر آن ریش تو پیر ** آن زمان ساکن شود درد و نفیر 3225

Eğer o yaraya pîr merhem korsa o zaman derdin iyileşir, feryat ve figanın kesilir.

تا که پندارد که صحت یافته ست ** پرتو مرهم بر آن جا تافته ست‌‌

Yara sahibi, merhem konunca sıhhat buldum sanır. Halbuki hakikatte oraya merhemin ışığı vurmuştur.

هین ز مرهم سر مکش ای پشت ریش ** و آن ز پرتو دان مدان از اصل خویش‌‌

Kendine gel, ey sırtı yaralı, merhemden baş çekme; iyileşince de kendi kendime iyileştim deme, sıhhati merhemden bil!

مرتد شدن کاتب وحی به سبب آن که پرتو وحی بر او زد آن آیت را پیش از پیغامبر صلی الله علیه و اله بخواند گفت پس من هم محل وحیم‌‌

Vahiy kâtibine vahyin ışığı urunca âyeti Peygamber Aleyhisselâm’dan önce okuması ve “Bana da vahiy geliyor” diyerek dininden dönmesi

پیش از عثمان یکی نساخ بود ** کاو به نسخ وحی جدی می‌‌نمود

Osman’dan önce bir kâtip vardı. Vahyi yazmağa gayret ederdi.

چون نبی از وحی فرمودی سبق ** او همان را وانبشتی بر ورق‌‌

Peygamber, kendisine vahyedilen âyetleri söyledi mi o, hemen kâğıda yazardı.

پرتو آن وحی بر وی تافتی ** او درون خویش حکمت یافتی‌‌ 3230

Vahyin ışığı, kâtibe vurunca, gönlüne bazı hikmetler doğardı.

عین آن حکمت بفرمودی رسول ** زین قدر گمراه شد آن بو الفضول‌‌

Peygamber de onun içine doğanları aynen söylerdi. O herzevekil, bu kadarcık bir şeyden azdı. Yoldan çıkıp.

کانچه می‌‌گوید رسول مستنیر ** مر مرا هست آن حقیقت در ضمیر

”Tanrıdan nur alan Peygamber, ne söylüyorsa o söylediği şey, benim gönlümde, o hakikat benim de gönlüme doğmakta” dedi.

پرتو اندیشه‌‌اش زد بر رسول ** قهر حق آورد بر جانش نزول‌‌

Düşüncesinin ışığı, Peygambere vurdu, kâtibin canına Tanrı’nın kahrı gelip çattı.

هم ز نساخی بر آمد هم ز دین ** شد عدوی مصطفی و دین به کین‌‌

Hem kâtiplikten çıktı, hem dinden. Kinlenip Mustafa’ya ve dine düşman oldu.