چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌