چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

Garez gelince hüner örtülür. Gönülden, göze, yüzlerce perde iner.

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

Kadı kalben rüşvet almaya karar verince zalimi, ağlayıp inleyen mazlumdan nasıl ayırt edebilir?

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

Padişah, Yahudice kininden dolayı öyle bir şaşı oldu ki aman Ya Rabbi, aman!

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

Musa dininin koruyucusuyum, arkasıyım diye yüz binlerce mazlum mümin öldürttü.

آموختن وزیر مکر پادشاه را

Vezirin padişaha hile öğretmesi

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

Padişahın öyle yol vurucu, öyle hilekâr bir veziri vardı ki hile ile suyu bile düğümlerdi.

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

Dedi ki: “Hıristiyanlar, canlarını korurlar ve dinlerini padişahtan gizlerler.

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

Onları az öldür, çünkü öldürmede fayda yok, Dinin kokusu çıkmaz; misk ve öd ağacı değil ki!

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

Yüz tane kılıf içinde gizli sırdır. Dışı, sana malûmdur ama içi aksine.”

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

Padişah : “Peki söyle bakalım, ne yapalım; bu hususta ne hile ve tezvirde bulunalım, çaresi ne?

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

Ne yapalım ki dünyada ne açık dindar, ne gizli din tutar bir Hıristiyan kalmasın” dedi