هر دو گفتند ای خدا فرمان تراست ** بی‌‌امان تو امانی خود کجاست‌‌

این همی‌‌گفتند و دلشان می‌‌طپید ** بد کجا آید ز ما نعم العبید

خار خار دو فرشته هم نهشت ** تا که تخم خویش بینی را نکشت‌‌ 3420

پس همی‌‌گفتند کای ارکانیان ** بی‌‌خبر از پاکی روحانیان‌‌

ما بر این گردون تتقها می‌‌تنیم ** بر زمین آییم و شادروان زنیم‌‌

عدل توزیم و عبادت آوریم ** باز هر شب سوی گردون بر پریم‌‌

تا شویم اعجوبه‌‌ی دور زمان ** تا نهیم اندر زمین امن و امان‌‌

آن قیاس حال گردون بر زمین ** راست ناید فرق دارد در کمین‌‌ 3425

در بیان آن که حال خود و مستی خود پنهان باید داشت از جاهلان‌‌

بشنو الفاظ حکیم پرده‌‌ای ** سر همانجا نه که باده خورده‌‌ای‌‌

چون که از میخانه مستی ضال شد ** تسخر و بازیچه‌‌ی اطفال شد