گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

Vezir dedi ki: “Bana gazebederek hükmet, kulağımı elimi kestir; burnumu, dudağımı yardır!

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

Ondan sonra beni darağacına götür. O esnada bir şefaatçi suçumun affını dilesin.

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

Bu işi dört yol ağzı bir yerde, tellâl pazarında yaptır.

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

Ondan sonrada beni, huzurundan uzak bir şehre sür ki ben, onların arasına yüz türlü din kayıtsızlığı sokayım.

تلبیس وزیر با نصارا

Vezirin Hristiyanlara hilesi

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

Bu halde diyeyim ki: ben gizli Hristiyan’ım; ey sır bilen Tanrı; sen benim gönlümü bilirsin!

شاه واقف گشت از ایمان من ** وز تعصب کرد قصد جان من‌‌

Padişah, benim imanımı anladı; taassuptan dolayı canıma kastetti.

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم ** آن که دین اوست ظاهر آن کنم‌‌ 350

Dinimi padişahtan saklamak, onun dininden görünmek istedim.

شاه بویی برد از اسرار من ** متهم شد پیش شه گفتار من‌‌

Padişah, benim sırlarımdan bir koku sezdi. Sözlerim huzurunda kusurlu göründü.

گفت گفت تو چو در نان سوزن است ** از دل من تا دل تو روزن است‌‌

Dedi ki: “ Senin sözlerin, içinde iğne olan ekmek gibidir. Benim gönlümden senin gönlüne pencere var.

من از آن روزن بدیدم حال تو ** حال تو دیدم ننوشم قال تو

Ben, o pencereden halini gördüm; artık lâfını dinleyemem.”