گفت خلقان چون ببینند آسمان ** من ببینم عرش را با عرشیان‌‌

Zeyd dedi ki: “ halk, gökyüzünü nasıl görürse ben de arşı, arştakilerle beraber öyle görüyorum.

هشت جنت هفت دوزخ پیش من ** هست پیدا همچو بت پیش شمن‌‌

Benim önümde sekiz cennetle yedi cehennem, şaman önündeki put gibi apaçık ve meydanda.

یک به یک وامی‌‌شناسم خلق را ** همچو گندم من ز جو در آسیا

Halkı, değirmende buğdayı arpadan fark edercesine teker, teker tanıyorum.

که بهشتی کیست و بیگانه کی است ** پیش من پیدا چو مار و ماهی است‌‌ 3510

Cennetlik kim, yabancı nerede? Bence yılan ve balık gibi apaşikâr.

این زمان پیدا شده بر این گروه ** یوم تبیض و تسود وجوه‌‌

“ Kıyamet günü, bazı yüzler ak olur, bazıları kara...” Sırrı, şimdiden meydana çıktı. Bu halkın bir kısmının yüzü ak, bir kısmının kara.”

پیش از این هر چند جان پر عیب بود ** در رحم بود و ز خلقان غیب بود

Hakikatte bazı ruhlar, bundan önce de ( dünyaya gelmeden de) ayıplıydı. Fakat ana rahminde olduğu için hali, halka gizliydi.

الشقی من شقی فی بطن الام ** من سمات الجسم یعرف حالهم‌‌

Şakî, ana karnında şakî olur (fakat bilinmez) Cisim âlemindeyse cisimdeki hallerden, ruhun halleri de anlaşılır.

تن چو مادر طفل جان را حامله ** مرگ درد زادن است و زلزله‌‌

Vücut da ana gibi can çocuğuna gebedir. Ölüm, doğmak derdi ve kıyamettir.

جمله جانهای گذشته منتظر ** تا چگونه زاید آن جان بطر 3515

Bu dünyada geçmiş canların hepsi, “ O ferahlı can acaba nasıl doğacak?” diye beklemektedirler.

زنگیان گویند خود از ماست او ** رومیان گویند بس زیباست او

Zenciler, o mutlaka bizdendir derler. Beyazlar da, imkânı yok... O çok güzel olacak, derler.