آینه و میزان محکهای سنی ** گر دو صد سالش تو خدمتها کنی‌‌

کز برای من بپوشان راستی ** بر فزون بنما و منما کاستی‌‌

اوت گوید ریش و سبلت بر مخند ** آینه و میزان و آن گه ریو و پند

چون خدا ما را برای آن فراخت ** که به ما بتوان حقیقت را شناخت‌‌ 3550

این نباشد ما چه ارزیم ای جوان ** کی شویم آیین روی نیکوان‌‌

لیک در کش در نمد آیینه را ** گر تجلی کرد سینا سینه را

گفت آخر هیچ گنجد در بغل ** آفتاب حق و خورشید ازل‌‌

هم دغل را هم بغل را بر درد ** نه جنون ماند به پیشش نه خرد

گفت یک اصبع چو بر چشمی نهی ** بیند از خورشید عالم را تهی‌‌ 3555

یک سر انگشت پرده‌‌ی ماه شد ** وین نشان ساتری الله شد