بعد از آن عالم بگیرد اسم تو ** دو جهان محکوم تو چون جسم تو

بعد از آن عالم بگیرد اسم تو ** دو جهان محکوم تو چون جسم تو 3580

ور ز دستت دیو خاتم را ببرد ** پادشاهی فوت شد بختت بمرد

بعد از آن یا حسرتا شد یا عباد ** بر شما محتوم تا یوم التناد

مکر خود را گر تو انکار آوری ** از ترازو و آینه کی جان بری‌‌

متهم کردن غلامان و خواجه‌‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌‌های ترونده که می‌‌آوردیم او خورده است‌‌

بود لقمان پیش خواجه‌‌ی خویشتن ** در میان بندگانش خوار تن‌‌

می‌‌فرستاد او غلامان را به باغ ** تا که میوه آیدش بهر فراغ‌‌ 3585

بود لقمان در غلامان چون طفیل ** پر معانی تیره صورت همچو لیل‌‌

آن غلامان میوه‌‌های جمع را ** خوش بخوردند از نهیب طمع را

خواجه را گفتند لقمان خورد آن ** خواجه بر لقمان ترش گشت و گران‌‌

چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌