مکر خود را گر تو انکار آوری ** از ترازو و آینه کی جان بری‌‌

Hadi, tutalım, kendi hileni inkâr edersin; canını teraziyle aynadan nasıl kurtaracaksın?”

متهم کردن غلامان و خواجه‌‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌‌های ترونده که می‌‌آوردیم او خورده است‌‌

”Getirdiğimiz turfanda meyveleri o yedi” diye kölelerle kapı yoldaşlarının, suçlarını Lokman’ın üstüne atmaları

بود لقمان پیش خواجه‌‌ی خویشتن ** در میان بندگانش خوار تن‌‌

Lokman, efendisinin hizmetinde bulunan köleler arasında hor, hakîr görünmekteydi.

می‌‌فرستاد او غلامان را به باغ ** تا که میوه آیدش بهر فراغ‌‌ 3585

Efendi rahatça yesin, eğlensin diye kullarını meyve getirmek üzere bağa gönderdi.

بود لقمان در غلامان چون طفیل ** پر معانی تیره صورت همچو لیل‌‌

Lokman, kullar içinde, âdeta onlara tâbi bir kuldu. İçi mânalarla dolu, görünüşü gece gibi kapkaranlıktı.

آن غلامان میوه‌‌های جمع را ** خوش بخوردند از نهیب طمع را

Köleler topladıkları meyveleri, tamah edip bir iyice yediler.

خواجه را گفتند لقمان خورد آن ** خواجه بر لقمان ترش گشت و گران‌‌

Efendilerine de “ Lokman yedi” dediler. Efendi, Lokman’a yüzünü ekşitti, ağır bir tavır takındı.

چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌

Lokman bunun sebebini araştırıp anlayınca efendisine dargın bir tarzda ağzını açıp.

گفت لقمان سیدا پیش خدا ** بنده‌‌ی خاین نباشد مرتضا 3590

“ Efendi; hain kul, Tanrı yanında, onun rızasını kazanmış bir kul olmaz.

امتحان کن جمله‌‌مان را ای کریم ** سیرمان در ده تو از آب حمیم‌‌

Ey kerem sahibi! Hepimizi imtihan et. Bize fazlasıyla sıcak su içir.

بعد از آن ما را به صحرایی کلان ** تو سواره ما پیاده می‌‌دوان‌‌

Ondan sonra beni büyük bir sahraya çıkar. Sen atlı olarak koş, bizi de yaya olarak koştur.