چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌

Lokman bunun sebebini araştırıp anlayınca efendisine dargın bir tarzda ağzını açıp.

گفت لقمان سیدا پیش خدا ** بنده‌‌ی خاین نباشد مرتضا 3590

“ Efendi; hain kul, Tanrı yanında, onun rızasını kazanmış bir kul olmaz.

امتحان کن جمله‌‌مان را ای کریم ** سیرمان در ده تو از آب حمیم‌‌

Ey kerem sahibi! Hepimizi imtihan et. Bize fazlasıyla sıcak su içir.

بعد از آن ما را به صحرایی کلان ** تو سواره ما پیاده می‌‌دوان‌‌

Ondan sonra beni büyük bir sahraya çıkar. Sen atlı olarak koş, bizi de yaya olarak koştur.

آن گهان بنگر تو بد کردار را ** صنعهای کاشف الاسرار را

O zaman kötülük yapanı gör, sırları açan Tanrı’nın işlerini seyret” dedi.

گشت ساقی خواجه از آب حمیم ** مر غلامان را و خوردند آن ز بیم‌‌

Efendi, kullara sâki oldu, sıcak suyu içirdi. Onlarda korkularından içtiler.

بعد از آن می‌‌راندشان در دشتها ** می‌‌دویدندی میان کشتها 3595

Sonra onları ovalarda koşturmaya başladı. Kullar aşağı yukarı koşup duruyorlardı.

قی در افتادند ایشان از عنا ** آب می‌‌آورد ز یشان میوه‌‌ها

Nihayet iyice yoruldular, kusmaya başladılar. İçtikleri su yedikleri meyvelerin hepsini çıkardı.

چون که لقمان را در آمد قی ز ناف ** می‌‌برآمد از درونش آب صاف‌‌

Lokman’ın da gönlü bulandı, o da kustu. Fakat onun karnından halis su geldi.

حکمت لقمان چو داند این نمود ** پس چه باشد حکمت رب الوجود

Lokman’ın hikmeti bunu göstermeyi bilirse, varlığın Rabbi olan Tanrı’nın hikmeti nelere kadir değildir?