بر لب جو برد ظنی یک فتا ** که سلیمان است ماهی‌‌گیر ما

Bir genç dere kıyısında balık tutan birisini görüp, “Bu balıkçı Süleyman olmalı” diye zanna düştü.

گر وی است این از چه فرد است و خفی است ** ور نه سیمای سلیمانیش چیست‌‌

Süleyman’sa neden yalnız ve gizlenmiş; değilse nasıl oluyor da bu derece Süleyman’a benziyor?”

اندر این اندیشه می‌‌بود او دو دل ** تا سلیمان گشت شاه و مستقل‌‌ 3620

Süleyman tekrar müstakil bir padişah oluncaya kadar gönlünde bu şüphe vardı.

دیو رفت از ملک و تخت او گریخت ** تیغ بختش خون آن شیطان بریخت‌‌

Dev, onun tahtından, diyarından yıkılıp gitti; baht kılıcı, o şeytanın kanını döktü.

کرد در انگشت خود انگشتری ** جمع آمد لشکر دیو و پری‌‌

Yine yüzüğünü parmağına taktı dev ve peri askerlerini yine başına topladı.

آمدند از بهر نظاره رجال ** در میانشان آن که بد صاحب خیال‌‌

Halk, seyretmek için tapuya geldiler, düşünceye kapılmış olan genç de onların arasına katılıp huzura vardı.

چون در انگشتش بدید انگشتری ** رفت اندیشه و تحری یک سری‌‌

Süleyman’ın parmağında yüzüğü görünce düşüncesi, kuruntusu tamamı ile geçti.

وهم آن گاه است کان پوشیده است ** این تحری از پی نادیده است‌‌ 3625

Vehim, işin gizli, kapalı olduğu zamandadır. Bu araştırma görünmeyen şey içindir.

شد خیال غایب اندر سینه زفت ** چون که حاضر شد خیال او برفت‌‌

Ortada olmayan şeyin kuruntusu, büyüdükçe büyür. Fakat gaypta olana şey, meydana çıktı mı, kuruntu geçer.

گر سمای نور بی‌‌باریده نیست ** هم زمین تار بی‌‌بالیده نیست‌‌

Nurlu gökyüzü yağışsız olmaz ama kara yeryüzü de nebatatı yetiştirmeden vazgeçmez.