تا که بس سلطان و عالی همتی ** بنده‌‌ی بنده‌‌ی خود آید مدتی‌‌

بندگی در غیب آید خوب و گش ** حفظ غیب آید در استعباد خوش‌‌

کو که مدح شاه گوید پیش او ** تا که در غیبت بود او شرم رو

قلعه داری کز کنار مملکت ** دور از سلطان و سایه‌‌ی سلطنت‌‌ 3635

پاس دارد قلعه را از دشمنان ** قلعه نفروشد به مال بی‌‌کران‌‌

غایب از شه در کنار ثغرها ** همچو حاضر او نگه دارد وفا

پیش شه او به بود از دیگران ** که به خدمت حاضرند و جان فشان‌‌

پس به غیبت نیم ذره‌‌ی حفظ کار ** به که اندر حاضری ز آن صد هزار

طاعت و ایمان کنون محمود شد ** بعد مرگ اندر عیان مردود شد 3640

چون که غیب و غایب و رو پوش به ** پس لبان بر بند لب خاموش به‌‌