او به ظاهر واعظ احکام بود ** لیک در باطن صفیر و دام بود

او به ظاهر واعظ احکام بود ** لیک در باطن صفیر و دام بود 365

Görünüşte din hükümlerini anlatıyordu; fakat bu anlatış, hakikatte onları avlamak için ıslık ve tuzaktı.

بهر این بعضی صحابه از رسول ** ملتمس بودند مکر نفس غول‌‌

Bunun için (gizli hileyi anlamak müşkül olduğundan) bazı Eshab, Peygamber’den, azgın ve hilekâr nefsin hilesini sorarlar;

کاو چه آمیزد ز اغراض نهان ** در عبادتها و در اخلاص جان‌‌

“ Nefis, ibadetlere ve candan gelen ihlâsa gizli garezlerden ne karıştırır?” derlerdi.

فضل طاعت را نجستندی از او ** عیب ظاهر را بجستندی که کو

Peygamber’den ibadetin faziletini ve sevabını arayıp sormazlar; ”Apaçık ayıp hangisidir?” diye kötü huyları sorarlardı.

مو به مو و ذره ذره مکر نفس ** می‌‌شناسیدند چون گل از کرفس‌‌

Gülü, kerevizden fark edercesine kıldan kıla, zerreden zerreye nefis hilesini tanır, bilirlerdi.

موشکافان صحابه هم در آن ** وعظ ایشان خیره گشتندی به جان‌‌ 370

Eshab’ın kılı kırk yaranları, umumiyetle o vaiz ve beyana hayran olurlardı.

متابعت نصارا وزیر را

Hıristiyanların vezire uymaları

دل بدو دادند ترسایان تمام ** خود چه باشد قوت تقلید عام‌‌

Hıristiyanlar tamamıyla ona gönül verdiler. Zaten avamın taklidinin kuvveti ne olabilir ki?

در درون سینه مهرش کاشتند ** نایب عیساش می‌‌پنداشتند

Kalplerinin içine onun muhabbetini ektiler, onu İsa’nın halifesi sandılar.

او به سر دجال یک چشم لعین ** ای خدا فریادرس نعم المعین‌‌

O ise hakikatte tek gözlü melun Deccâl’dı. Ey Tanrı, feryadımıza yetiş; sen ne güzel yardımcısın!

صد هزاران دام و دانه ست ای خدا ** ما چو مرغان حریص بی‌‌نوا

Ey Tanrı, yüz binlerce tuzak ve yem var, bizler de yemsiz kalmış halis kuşlar gibiyiz.