همچو شهد و سرکه در هم بافتم ** تا سوی رنج جگر ره یافتم‌‌

چون ز علت وارهیدی ای رهین ** سرکه را بگذار و می‌‌خور انگبین‌‌

تخت دل معمور شد پاک از هوا ** بین که الرحمن علی العرش استوی‌‌ 3665

حکم بر دل بعد از این بی‌‌واسطه ** حق کند چون یافت دل این رابطه‌‌

این سخن پایان ندارد زید کو ** تا دهم پندش که رسوایی مجو

رجوع به حکایت زید

زید را اکنون نیابی کاو گریخت ** جست از صف نعال و نعل ریخت‌‌

تو که باشی زید هم خود را نیافت ** همچو اختر که بر او خورشید تافت‌‌

نی از او نقشی بیابی نی نشان ** نی کهی یابی نه راه کهکشان‌‌ 3670

شد حواس و نطق با پایان ما ** محو نور دانش سلطان ما

حسها و عقلهاشان در درون ** موج در موج لدينا محضرون‌‌