کاو چه آمیزد ز اغراض نهان ** در عبادتها و در اخلاص جان‌‌

“ Nefis, ibadetlere ve candan gelen ihlâsa gizli garezlerden ne karıştırır?” derlerdi.

فضل طاعت را نجستندی از او ** عیب ظاهر را بجستندی که کو

Peygamber’den ibadetin faziletini ve sevabını arayıp sormazlar; ”Apaçık ayıp hangisidir?” diye kötü huyları sorarlardı.

مو به مو و ذره ذره مکر نفس ** می‌‌شناسیدند چون گل از کرفس‌‌

Gülü, kerevizden fark edercesine kıldan kıla, zerreden zerreye nefis hilesini tanır, bilirlerdi.

موشکافان صحابه هم در آن ** وعظ ایشان خیره گشتندی به جان‌‌ 370

Eshab’ın kılı kırk yaranları, umumiyetle o vaiz ve beyana hayran olurlardı.

متابعت نصارا وزیر را

Hıristiyanların vezire uymaları

دل بدو دادند ترسایان تمام ** خود چه باشد قوت تقلید عام‌‌

Hıristiyanlar tamamıyla ona gönül verdiler. Zaten avamın taklidinin kuvveti ne olabilir ki?

در درون سینه مهرش کاشتند ** نایب عیساش می‌‌پنداشتند

Kalplerinin içine onun muhabbetini ektiler, onu İsa’nın halifesi sandılar.

او به سر دجال یک چشم لعین ** ای خدا فریادرس نعم المعین‌‌

O ise hakikatte tek gözlü melun Deccâl’dı. Ey Tanrı, feryadımıza yetiş; sen ne güzel yardımcısın!

صد هزاران دام و دانه ست ای خدا ** ما چو مرغان حریص بی‌‌نوا

Ey Tanrı, yüz binlerce tuzak ve yem var, bizler de yemsiz kalmış halis kuşlar gibiyiz.

دم‌‌به‌‌دم ما بسته‌‌ی دام نویم ** هر یکی گر باز و سیمرغی شویم‌‌ 375

Her an yeni bir tuzağa tutuluyoruz, istersek her birimiz, birer doğan ve simurg olalım.

می‌‌رهانی هر دمی ما را و باز ** سوی دامی می‌‌رویم ای بی‌‌نیاز

Sen bizi her zaman tuzaktan kurtarmaktasın. Ey gani ve müstağnî Tanrı, biz yine bir tuzağa doğru gitmekteyiz!