جهد کن تا صد گمان گردد نود ** شب برو ور تو بخسبی شب رود

در شب تاریک جوی آن روز را ** پیش کن آن عقل ظلمت سوز را 3690

در شب بد رنگ بس نیکی بود ** آب حیوان جفت تاریکی بود

سر ز خفتن کی توان برداشتن ** با چنین صد تخم غفلت کاشتن‌‌

خواب مرده لقمه‌‌ی مرده یار شد ** خواجه خفت و دزد شب بر کار شد

تو نمی‌‌دانی که خصمانت کی‌‌اند ** ناریان خصم وجود خاکی‌‌اند

نار خصم آب و فرزندان اوست ** همچنان که آب خصم جان اوست‌‌ 3695

آب آتش را کشد زیرا که او ** خصم فرزندان آب است و عدو

بعد از آن این نار نار شهوت است ** کاندر او اصل گناه و زلت است‌‌

نار بیرونی به آبی بفسرد ** نار شهوت تا به دوزخ می‌‌برد