کی سیه گردد ز آتش روی خوب ** کاو نهد گلگونه از تقوی القلوب‌‌

Yüzüne, kalplerin haramdan çekinmesinden kızıllık süren kişinin güzel yüzü, hiç ateşten kararır mı?

آتش افتادن در شهر به ایام عمر

Tanrı ondan razı olsun, Ömer zamanında şehre ateş düşmesi

آتشی افتاد در عهد عمر ** همچو چوب خشک می‌‌خورد او حجر

Ömer’in zamanında bir yangın oldu. Ateş, taşları bile kuru ağaç gibi yakmaktaydı.

در فتاد اندر بنا و خانه‌‌ها ** تا زد اندر پر مرغ و لانه‌‌ها

Yapıları, evleri yakmağa, hatta kuşların kanatlarını ve yuvalarını bile tutuşturmağa başladı.

نیم شهر از شعله‌‌ها آتش گرفت ** آب می‌‌ترسید از آن و می‌‌شگفت‌‌

Alevler şehrin yarısını sardı. Su bile ondan korkmakta, şaşırmaktaydı!

مشکهای آب و سرکه می‌‌زدند ** بر سر آتش کسان هوشمند 3710

Akıllı kişiler, ateşe kovalarla su ve sirke döküyorlar.

آتش از استیزه افزون می‌‌شدی ** می‌‌رسید او را مدد از بی‌‌حدی‌‌

Yangın inada gelip alevini artırıyordu. Ona Tanrı yardım etmekteydi.

خلق آمد جانب عمر شتاب ** کاتش ما می‌‌نمیرد هیچ از آب‌‌

Halk Ömer’e yüz tuttular, koşa koşa gidip “Yangınımız suyla sönmüyor?” dediler.

گفت آن آتش ز آیات خداست ** شعله‌‌ای از آتش بخل شماست‌‌

Ömer “O yangın, Tanrı alâmetlerindendir. Sizin hasislik ateşinizden bir şûledir.

آب بگذارید و نان قسمت کنید ** بخل بگذارید اگر آل منید

Suyu bırakın yoksullara ekmek dağıtın. Eğer bana tâbi iseniz hasisliği terk edin” dedi.

خلق گفتندش که در بگشوده‌‌ایم ** ما سخی و اهل فتوت بوده‌‌ایم‌‌ 3715

Halk, Ömer’e “ Bizim kapılarımız açık. Cömert kişileriz, mürüvvet ehliyiz, dediler.