هر کسی بر قوم خود ایثار کرد ** کاغه پندارد که او خود کار کرد

هر کسی بر قوم خود ایثار کرد ** کاغه پندارد که او خود کار کرد 3720

Herkes, kendi kavmine ( meşrebine uygun kimselere) cömertlik gösterip mal, mülk verir, Nâdan kişi de bu suretle bir iş yaptım sanır.

خدو انداختن خصم در روی امیر المؤمنین علی علیه السلام و انداختن علی شمشیر را از دست‌‌

Düşmanın, Ali –Keremallahu vechehunun yüzü- ne tükermesi üzerine Emîr-ül Müminîn Ali’nin elinden kılıcı atması

از علی آموز اخلاص عمل ** شیر حق را دان مطهر از دغل‌‌

İbadetteki ihlâsı Ali’den öğren, Tanrı aslanını hilelerden arınmış bil.

در غزا بر پهلوانی دست یافت ** زود شمشیری بر آورد و شتافت‌‌

Savaşta bir yiğiti atletti, hemen kılıcını çekip üstüne saldırdı.

او خدو انداخت در روی علی ** افتخار هر نبی و هر ولی‌‌

O, her peygamberin, her velînin öğündüğü Ali’nin yüzüne tükürdü.

آن خدو زد بر رخی که روی ماه ** سجده آرد پیش او در سجده‌‌گاه‌‌

Bir yüze tükürdü ki ay, secde yerinde o yüze secde eder.

در زمان انداخت شمشیر آن علی ** کرد او اندر غزایش کاهلی‌‌ 3725

Ali, derhal kılıcı elinden attı, onunla savaşmadan vazgeçti.

گشت حیران آن مبارز زین عمل ** وز نمودن عفو و رحمت بی‌‌محل‌‌

O savaşçı er, bu işe, bu yersiz af ve merhamete şaşıp kaldı.

گفت بر من تیغ تیز افراشتی ** از چه افکندی مرا بگذاشتی‌‌

Dedi ki: “Bana keskin kılıcını kaldırmıştın, neden kılıcı indirdin ve beni bıraktın?

آن چه دیدی بهتر از پیکار من ** تا شدی تو سست در اشکار من‌‌

Benimle savaşmadan daha âlâ ne gördün de beni avlamadan vazgeçtin?

آن چه دیدی که چنین خشمت نشست ** تا چنان برقی نمود و باز جست‌‌

Ne gördün ki bu derecede kızgınken kızgınlığın yatıştı; böyle bir şimşek çaktı, sonra sönüverdi?