آن چه دیدی که مرا ز آن عکس دید ** در دل و جان شعله ای آمد پدید

آن چه دیدی که مرا ز آن عکس دید ** در دل و جان شعله ای آمد پدید 3730

Ne gördün? O gördüğün şeyin aksi bana da vurdu; gönlümde, canımda bir şûle parladı.

آن چه دیدی برتر از کون و مکان ** که به از جان بود و بخشیدیم جان‌‌

Kevinden, mekândan yüce, candan daha iyi neydi o gördüğün ki bize can bağışladı?

در شجاعت شیر ربانی ستی ** در مروت خود که داند کیستی‌‌

Yiğitlikte Tanrı aslanasın, mürüvvette kimsin, bunu kim bilir?

در مروت ابر موسایی به تیه ** کآمد از وی خوان و نان بی‌‌شبیه‌‌

Mürüvvette Tih sahrasında Musa’nın bulutusun. O bulutta eşi görülmemiş nimetler, ekmekler yağar.”

ابرها گندم دهد کان را به جهد ** پخته و شیرین کند مردم چو شهد

Bu bulutlar, çalışıp çabalar, buğday bitirirler. Halk onu pişirip bal gibi tatlı bir hale koyarl.

ابر موسی پر رحمت بر گشاد ** پخته و شیرین بی‌‌زحمت بداد 3735

Halbuki Musa’nın bulutu rahmet kanadını açar, halka zahmetsizce pişmiş ve tatlı nimetler verir.

از برای پخته خواران کرم ** رحمتش افراشت در عالم علم‌‌

O bulutun rahmeti, kerem sofrasında pişmiş yemek yiyenler için âlemde bayrak açmıştır.

تا چهل سال آن وظیفه و آن عطا ** کم نشد یک روز از آن اهل رجا

O vergi ve o ihsan, niyaz ehlinden tam kırk yıl, bir gün bile eksik olmadı.

تا هم ایشان از خسیسی خاستند ** گندنا و تره و خس خواستند

Nihayet onlar, bayağılıklarından kalkıp pırasa, tere ve marul istediler; onun üzerine kesildi.

امت احمد که هستند از کرام ** تا قیامت هست باقی آن طعام‌‌

Ahmed’in yüce ümmeti için o yemek kıyamete kadar bakidir.