از برای پخته خواران کرم ** رحمتش افراشت در عالم علم‌‌

O bulutun rahmeti, kerem sofrasında pişmiş yemek yiyenler için âlemde bayrak açmıştır.

تا چهل سال آن وظیفه و آن عطا ** کم نشد یک روز از آن اهل رجا

O vergi ve o ihsan, niyaz ehlinden tam kırk yıl, bir gün bile eksik olmadı.

تا هم ایشان از خسیسی خاستند ** گندنا و تره و خس خواستند

Nihayet onlar, bayağılıklarından kalkıp pırasa, tere ve marul istediler; onun üzerine kesildi.

امت احمد که هستند از کرام ** تا قیامت هست باقی آن طعام‌‌

Ahmed’in yüce ümmeti için o yemek kıyamete kadar bakidir.

چون ابیت عند ربی فاش شد ** یطعم و یسقی کنایت زاش شد 3740

Peygamber’in “Rabbime misafir olurum” demesi ortalığa yayılınca, “O beni doyurur, su verir” sözü, bu mânevi yemekten kinaye oldu.

هیچ بی‌‌تاویل این را در پذیر ** تا در آید در گلو چون شهد و شیر

Bunu, hiç tevil etmeden kabul et ki boğazına bal ve süt gibi lezzetli gelsin.

ز آن که تاویل است وا داد عطا ** چون که بیند آن حقیقت را خطا

Çünkü tevil ihsan edilen şeyi geri vermektir. Çünkü tevilci hakikatı hata görür.

آن خطا دیدن ز ضعف عقل اوست ** عقل کل مغز است و عقل جزو پوست‌‌

Halbuki bu hata görmesi, aklının zayıflığındandır. Akl-ı Küll içtir, Akl-ı Cüz’i ise deridir.

خویش را تاویل کن نه اخبار را ** مغز را بد گوی نی گلزار را

Kendini tevil et, hadîsleri değil; kendi dimağına kötü de, gülbahçesine değil!

ای علی که جمله عقل و دیده‌‌ای ** شمه ای واگو از آن چه دیده‌‌ای‌‌ 3745

Ey baştanbaşa akıl ve göz olan Ali! Gördüğünden bir parçacık söyle.