سحر عین است این عجب لطف خفی است ** بر تو نقش گرگ و بر من یوسفی است‌‌

سحر عین است این عجب لطف خفی است ** بر تو نقش گرگ و بر من یوسفی است‌‌ 3755

Bu hal, acaba gabya mensup bir sihir mi, yoksa gizli bir lûtuf mu? Sende bir kurt sureti mi var, bende de Yusuf sureti mi?

عالم ار هجده هزار است و فزون ** هر نظر را نیست این هجده زبون‌‌

Âlem on sekiz bin, hattâ daha fazla olsa bunların on sekizi bile her göze görünmez.

راز بگشا ای علی مرتضی ** ای پس سوء القضاء حسن القضاء

Ey Aliyyel Mürtezâ, ey kötü kaza ve kaderden sonra güzel kaza ve kader, sırrı aç;

یا تو واگو آن چه عقلت یافته ست ** یا بگویم آن چه بر من تافته ست‌‌

Ya sen akılına geleni söyle, ya ben gönlüme doğanı söyleyeyim.

از تو بر من تافت چون داری نهان ** می‌‌فشانی نور چون مه بی‌‌زبان‌‌

Bu sır, senden parladı, bana vurdu; nasıl gizleyebilirim? Ay gibi, söylemeden nur saçmakta.

لیک اگر در گفت آید قرص ماه ** شب روان را زودتر آرد به راه‌‌ 3760

Fakat ayın kursu, söze gelirse gece yol alanları hemencecik yola sokar.

از غلط ایمن شوند و از ذهول ** بانگ مه غالب شود بر بانگ غول‌‌

Yanlış yola gitmekten de emin olurlar, yoldan çıkmadan da. Ayın sesi, gulyabani sesinden üstün olur.

ماه بی‌‌گفتن چو باشد رهنما ** چون بگوید شد ضیا اندر ضیا

Ay, söylemeksizin yol gösterirse, söyleyince ne yapmaz, dünyayı ışığa boğar!

چون تو بابی آن مدینه‌‌ی علم را ** چون شعاعی آفتاب حلم را

Madem ki sen ilim şehrine kapısın, mademki sen hilim güneşine şûlesin;

باز باش ای باب بر جویای باب ** تا رسد از تو قشور اندر لباب‌‌

Ey kapı, kapı arayanlara açıl ki kabuklar içlensin (zâhir ehli, hakikate erişsin)!