باز باش ای باب رحمت تا ابد ** بارگاه ما له کفوا أحد

باز باش ای باب رحمت تا ابد ** بارگاه ما له کفوا أحد 3765

هر هوا و ذره‌‌ای خود منظری است ** ناگشاده کی گود کانجا دری است‌‌

تا بنگشاید دری را ديدبان ** در درون هرگیز نجنبك این گمان

چون گشاه شد دری حیران شود ** مرغ اومید و طمع پُران شود

غافلی ناگه به ویران گنج یافت ** سوی هر ویران از آن پس می‌‌شتافت‌‌

تا ز درویشی نیابی تو گهر ** کی گهر جویی ز درویشی دگر 3770

سالها گر ظن دود با پای خویش ** نگذرد ز اشکاف بینیهای خویش‌‌

تا به بینی نایدت از غیب بو ** غیر بینی هیچ می‌‌بینی بگو

سوال کردن آن کافر از امیر المومنین علی علیه السلام که بر چون منی مظفر شدی شمشیر را از دست چون انداختی // پس بگفت آن نومسلمان ولی ** از سر مستی و لذت با علی

که بفرما یا امیر المومنین.** تا بجنبد جان به تن در چون جنین

هفت اختر هر جنین را مدتی ** می‌‌کنند ای جان به نوبت خدمتی‌‌